Η ιατρική του στόματος μπορεί να κατανοηθεί με διάφορους τρόπους. Ένας τρόπος θα ήταν η οδοντιατρική για άτομα με ιατρικές ασθένειες, όπως η καταπραϋντική θεραπεία για τη βλεννογονίτιδα του στόματος ανθρώπων με υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες για τον καρκίνο, ή η προεγχειρητική εξέταση για χειρουργική επέμβαση καρδιάς ή αντικατάσταση άρθρωσης, ώστε να αποκλειστούν λοιμώξεις που θα μπορούσαν να απειλήσουν την έκβαση των διαδικασιών.
Ένας άλλος τρόπος για να κατανοηθεί η ιατρική του στόματος θα ήταν να επικεντρωθούμε στη σύνδεση μεταξύ των συνθηκών του στόματος και της υγείας του υπόλοιπου σώματος. Οι επιδράσεις των περιοδοντικών μολύνσεων με σημάδια συστηματικής φλεγμονής και καρδιαγγειακής υγείας είναι τα καλύτερα γνωστά παραδείγματα.
Ένας τρίτος τρόπος για να κατανοηθεί η ιατρική του στόματος είναι να εξετάσουμε τις επιπτώσεις των υλικών στην οδοντιατρική καθώς και των ίδιων των οδοντιατρικών διαδικασιών στη συνολική στοματική υγεία.
Για εκείνους από εμάς που πραγματοποιούν λειτουργίες επούλωσης με την εμφύτευση ξένων ή σύνθετων υλικών στα σώματα των ανθρώπων, η συνεχής πρόκληση είναι να κατανοήσουμε την τοξικολογία, την ανοσολογία, και τη μικροβιολογία της εργασίας μας, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις στο βιολογικό έδαφος των ασθενών μας.
“Μην κάνετε κακό” είναι η διαταγή. Αλλά πώς μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα συμβεί μία αρνητική βιολογική αντίδραση κατά τη διάρκεια του έργου μας, κάτι που δεν προβλέψαμε, είτε στο σύνολο του πληθυσμού ή σε έναν μόνο συγκεκριμένο ασθενή;
Μπορούμε μόνο να είμαστε σε εγρήγορση για νέες πληροφορίες που μπορούμε να αξιοποιήσουμε προκειμένου να βελτιώσουμε τις τεχνικές μας, και να ευαισθητοποιηθούμε σε νέες ανακαλύψεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση προηγούμενες απόψεις. Μέχρι να μπορούμε να αντικαταστήσουμε μέρη του σώματος, όπως τα δόντια, με φυσικά υλικά, η έννοια της βιοσυμβατότητας θα είναι πάντα μια σημαντική προσέγγιση και ένα έργο σε εξέλιξη.
Ειμαστε το 4%
Σε μια έρευνα αναγνωστών του 2001, το Clinical Research Associates Newsletter έκανε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: “Ποιος είναι ο πιο αποφασιστικός παράγοντας για εσάς στην επιλογή οδοντιατρικού υλικού σφραγίσματος;“. Οι απαντήσεις δεν ήταν αναπάντεχες: αντοχή 47%, προτίμηση των ασθενών 22%, αισθητική 12%, ευκολία χρήσης 10%, βιοσυμβατότητα 4%.
Γιατί έχει η βιοσυμβατότητα τόσο χαμηλή προτεραιότητα; Εμείς οι οδοντίατροι είναι σαφές πως ανησυχούμε περισσότερο να είναι το έργο μας άνετο, αισθητικά όμορφο, και μακράς διαρκείας. Η πλειοψηφία των οδοντιάτρων φαίνεται να πιστεύει ότι η βιοσυμβατότητα των υλικών στην οδοντιατρική καθώς και των οδοντιατρικών διαδικασιών αποτελεί πάγιο θέμα. Αποδεικνύεται όμως ότι τα συνήθη υλικά και οι διαδικασίες μας κυμαίνονται από πολύ ήπια έως ειλικρινά τοξικά. Μερικά από τα αγαπημένα μας όπως ο υδράργυρος και το φθόριο έχουν μια θεραπευτική αναλογία περίπου ένα προς ένα – οι τοξικές επιδράσεις τους μπορούν να ανιχνευθούν όταν χρησιμοποιούνται κατάλληλα.
Κάνοντας διακρίσεις – κάποιες εμφανείς και κάποιες πανούργες – μεταξύ των διαθέσιμων υλικών και διαδικασιών, μπορούμε να μειώσουμε τις επιπτώσεις στις βιολογικές αποκρίσεις των ασθενών μας. Η αίσθηση καθήκοντος προς την ευεξία των ασθενών μας πρέπει να κάνει τη βιοσυμβατότητα υψηλή αξία. Το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνουμε την οδοντιατρική αποτελεσματική, μας δίνει την ευκαιρία να το κάνουμε πράξη.
Μία πιο βιοσυμβατή προσέγγιση είναι το σήμα κατατεθέν της “Βιολογικής Οδοντιατρικής”. Με τη χρήση αυτού του όρου δεν προσπαθούμε να χαράξουμε μια νέα ειδικότητα στην οδοντιατρική, αλλά να περιγράψουμε μια στάση που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις πτυχές της οδοντιατρικής πρακτικής, και γενικά της υγειονομικής περίθαλψης: να επιδιώκουμε πάντα τον ασφαλέστερο, λιγότερο τοξικό τρόπο ώστε να ολοκληρώσουμε τη θεραπεία, να το κάνουμε ενώ πορευόμαστε όσο πιο μαλακά γίνεται στο βιολογικό έδαφος του ασθενούς.
Η Διεθνής Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας είναι ένας οργανισμός για την εν λόγω ομάδα των οδοντιάτρων, γιατρών, και συμμάχων ερευνητών τους που θεωρούν τη βιοσυμβατότητα ως το πρώτο μέλημά τους, και οι οποίοι απαιτούν επιστημονικές αποδείξεις ως κύριο κριτήριο.Μέλη αυτής της ομάδας έχουν από το 1984 εξετάσει, χρονολογήσει, και υποστηρίξει έρευνα σχετικά με τις διακρίσεις που μπορούν να κάνουν την οδοντιατρική πρακτική πιο αποδεκτή βιολογικά. Η “Βιολογική Οδοντιατρική” μπορεί να ενημερώσει και να διασταυρωθεί με όλα τα θέματα συζήτησης που αφορούν στη φροντίδα της υγείας, όπου η υγεία του στόματος είναι αναπόσπαστο μέρος της συνολικής υγείας του ανθρώπου. Εδώ είναι μερικά από τα θέματα συζήτησής μας:
Βιοσυμβατοτητα στην Οδοντιατρική
Μία γενική αρχή στη βιοσυμβατική οδοντιατρική δηλώνει ότι όλα όσα εμφυτεύουμε ή αφήνουμε μέσα και γύρω από το δόντι αντιπροσωπεύουν μία συστηματική έκθεση, το αντίκτυπο της οποίας θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν.
Όπως επιδιώκουμε τους κύριους στόχους της οδοντιατρικής, την αποκατάσταση της λειτουργίας και την εξάλειψη της νόσου, έχουμε δύο πολύ ευρείες προκλήσεις.
Η πρώτη είναι η επιλογή σύνθετων υλικών για τις αποκαταστατικές και αισθητικές λειτουργίες, και η δεύτερη είναι η μείωση της παρουσίας παθογόνων παραγόντων.
Όπως θα δούμε, υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι επαγγελματικά αναγνωρισμένα υλικά αποκατάστασης ποικίλλουν ευρέως στις βιολογικές τους αποκρίσεις, τόσο στην τοξικολογία όσο και στις ατομικές αντιδράσεις. Επίσης, κάποιες αναγνωρισμένες διαδικασίες στην οδοντιατρική, ειδικά στην Ενδοδοντία, τη Περιοδοντολογία και τη Στοματική Χειρουργική μπορούν πράγματι να επιτρέψουν τη διατήρηση των πληθυσμών των παθογόνων σε εσωτερικούς χώρους όπου δεν ανήκουν.
Δεν είναι όλα τα αναγνωρισμένα υλικά βιοσυμβατά; Η βιομηχανία ιατρικών συσκευών έχει μία μακρά ιστορία στις δοκιμές για βιοσυμβατότητα, πέρα από τις παραδοσιακές δοκιμές κυτταροτοξικότητας, καρκινογένεσης, και ευαισθητοποίησης. Ο τρέχων οδηγός για την αξιολόγηση της ασφάλειας είναι ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης (ISO) 10993 standard, και της Αμερικάνικης εκδοχής του, το FDA’s “Blue Book Memorandum G95-1.”
Το πρότυπο ISO είναι ένας οδηγός με 17 μέρη για εμπεριστατωμένη, προσαρμοσμένη αξιολόγηση συμπεριλαμβανομένων των δοκιμών για συστηματική τοξικότητα, χρόνια και υπο-χρόνια τοξικότητα, καθώς και χαρακτηρισμό και τοξικότητα των προϊόντων και των εκχυλισμάτων. Ωστόσο, τόσο το ISO όσο και οι διαδικασίες FDA έχουν μια ρήτρα κεκτημένων δικαιωμάτων”. Σύμφωνα με το άρθρο 510 (k) της FDA, ο κατασκευαστής χρειάζεται μόνο να αποδείξει ότι ένα νέο υλικό ή συσκευή είναι ουσιαστικά ισοδύναμο με ένα το οποίο κυκλοφορούσε νόμιμα στο διακρατικό εμπόριο πριν από τις 28 Μαΐου 1976.
Όσα χρησιμοποιούμε στην οδοντιατρική σήμερα, από αμάλγαμα μέχρι εφυτεύματα και μέσα συγκόλλησης έβδομης γενιάς, έχει περάσει μέσα στην αγορά βάσει του εν λόγω κανόνα. Λίγα οδοντιατρικά υλικά έχουν υποβληθεί σε κάτι πέρα από το είδος της εξέτασης που απαιτείται από τα νέα πρότυπα.
Αμαλγαμα Υδραργυρου
Υπάρχουν, για να είμαστε σίγουροι, πιο συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και έλεγχοι ασφαλείας αλλά η ρήτρα αφήνει το μεγάλο ψάρι – το οδοντιατρικό αμάλγαμα – να ξεφύγει. Είναι εφιάλτης για τη βιοσυμβατότητα. Τα επιστημονικά στοιχεία έχουν αποδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία δύο προτάσεις: ότι το αμάλγαμα απελευθερώνει υδράργυρο σε σημαντικές ποσότητες δημιουργώντας μετρήσιμες εκθέσεις σε ανθρώπους με σφραγίσματα, και ότι η χρόνια έκθεση στον υδράργυρο, στην ποσότητα που απελευθερώνεται από το αμάλγαμα, προκαλεί βλάβες.
Το αμάλγαμα που προέρχεται από τον υδράργυρο διανέμεται σε όλο το σώμα. Διασχίζει το φράγμα αίματος-εγκεφάλου, περνάει μέσα από τον πλακούντα και πηγαίνει στο μητρικό γάλα με αποτέλεσμα την έκθεση των βρεφών που είναι πιο ευαίσθητα στις αρνητικές του επιπτώσεις από ότι οι ενήλικες. Κανείς δεν το έχει αμφισβητήσει αυτό. Οι οδοντίατροι και το οδοντιατρικό προσωπικό έχουν δείξει να επηρεάζονται αρνητικά από την επαγγελματική έκθεσή τους στον υδράργυρο. ΟΙ τοξικολόγοι δεν έχουν καταφέρει να ανιχνεύσουν ένα ελάχιστο επίπεδο έκθεσης στο οποίο δεν υπάρχει δυσμενές αποτέλεσμα.
Πολύ λίγες από τις πειραματικές μελέτες για τις επιπτώσεις του υδράργυρου έχουν χρησιμοποιήσει το αμάλγαμα ως πηγή υδραργύρου, και ως εκ τούτου έχουμε αφεθεί στο συμπέρασμα ότι το αμάλγαμα είναι τοξικό, διότι είναι μια πηγή έκθεσης στον υδράργυρο. Το συμπέρασμα είναι συναρπαστικό! Φανταστείτε να κάνετε αίτηση σε μια ρυθμιστική αρχή σήμερα, σύμφωνα με το πρότυπο ISO 10993, για άδεια στην αγορά ενός νέου εμφυτεύσιμου υλικού που είναι 50% υδράργυρος και απελευθερώνει μικρογραμμάρια ανά ημέρα! Και γιατί σήμερα όταν δεν μπορείς πια να αγοράσεις αντισηπτικό διάλυμα υδραργύρου και ένα σπασμένο θερμόμετρο στο γραφείο της νοσοκόμας του σχολείου οδηγεί σε μαζική εκκένωση έκτακτης ανάγκης, θα πρέπει να συνεχίσουμε να εκθέτουμε ανθρώπους στον υδράργυρο όταν υπάρχουν και άλλοι τρόποι αποκατάστασης των δοντιών;
Από μία πρακτική πλευρά, το αμάλγαμα είναι εντελώς περιττό πια. Από τη σκοπιά της βιοσυμβατότητας, είναι εντελώς αφόρητο.
Οι ηγέτες στην οργανωμένη οδοντιατρική επιμένουν στη διατήρηση της παλιάς γραμμής. Λένε ότι το αμάλγαμα είναι ένα σταθερό υλικό. Ο υδράργυρος που απελευθερώνεται είναι σε τόσο μικρή ποσότητα που δεν μπορεί να βλάψει κανέναν. Οι μόνες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι οι πολύ σπάνιες αλλεργικές αντιδράσεις. Δεν υπάρχει επιστημονικά έγκυρη απόδειξη που να δείχνει αρνητικές επιπτώσεις. Οι αναφορές για αρνητικές επιπτώσεις είναι όλες “επιστημονικά σκουπίδια”. Η έκθεση στον υδράργυρο από αμάλγαμα δεν έχει αποδειχθεί ποτέ ότι μπορεί να προκαλέσει οποιαδήποτε αναγνωρισμένη ασθένεια στον άνθρωπο.
Καμία από τις παραπάνω δηλώσεις δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά, και στην πραγματικότητα η μεγάλη υπεροχή των παγκόσμιων επιστημονικών στοιχείων έρχεται ξεκάθαρα σε αντίθεση με την άποψη σχετικά με την ασφάλεια του αμαλγάματος. Κανείς δεν ισχυρίζεται για παράδειγμα ότι ο μόλυβδος προκαλεί μια αναγνωρισμένη ασθένεια, εκτός από τη δηλητηρίαση από μόλυβδο, αλλά γνωρίζουμε αρκετά ώστε να τον αποφεύγουμε.
Είναι όλα στην επιστημονική βιβλιογραφία, αν και αυτή η πληροφορία αναφέρεται σπάνια στα οδοντιατρικά περιοδικά, εκτός από τη μορφή των συντακτικών συγκρούσεων. Τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν αντιθέτως δημοσιευτεί σε πολλά από τα κορυφαία ιατρικά περιοδικά του κόσμου, όπου παραμένουν κρυμμένα από τον ανεξάρτητο οδοντίατρο και το κοινό.
Περιβαλλοντικες ανησυχιες
Οι αρχές λυμάτων νερού σε όλον τον κόσμο είναι εναντίον μας. Τα οδοντιατρεία έχουν συλλογικά αναγνωριστεί ως η κύρια πηγή ρύπανσης από υδράργυρο στα λύματα νερού και δεν πείθονται με τη δικαιολογία ότι το αμάλγαμα είναι σταθερό και δεν καταρρέει.
Ρυθμιστικές δράσεις λαμβάνουν χώρα σε όλες τις πολιτείες και απαιτούν από τα οδοντιατρεία την εγκατάσταση διαχωριστών υδραργύρου στις γραμμές νερού τους. Θα εξετάσουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του οδοντιατρικού υδραργύρου. Θεωρείται επικίνδυνο υλικό προτού χρησιμοποιηθεί, αλλά όχι όταν χρησιμοποιείται στο στόμα των ανθρώπων;;;
Ασφαλης αφαιρεση των σφραγισματων αμαλγαματος
Οι οδοντίατροι που ασχολούνται με την επιλεκτική αντικατάσταση των σφραγισμάτων αμαλγάματος έχουν επικριθεί από τους συναδέλφους τους για το ότι εκθέτουν τους ασθενείς τους χωρίς λόγο στον υδράργυρο κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης των παλιών σφραγισμάτων.
Ωστόσο, οι “χωρίς υδράργυρο” οδοντίατροι είναι εκείνοι που έχουν μια πιο καλή επίγνωση του προβλήματος. Υπάρχουν επιστημονικά ελεγμένες διαδικασίες για την ελαχιστοποίηση της έκθεσης του ασθενούς και του προσωπικού, τις οποίες όλοι πρέπει να μάθουν να ακολουθούν για τη δική τους προστασία.
Οι μέθοδοι για την προώθηση απέκκρισης του υδραργύρου που έχει αποθηκευτεί στο σώμα, τόσο θρεπτικά όσο και ιατρικά, επίσης έχουν συζητηθεί.
Δοκιμη Βιοσυμβατοτητας
Επιπλέον με τη χρήση οδοντιατρικών υλικών που είναι λιγότερο φανερά τοξικά, μπορούμε να αυξήσουμε το πηλίκο βιοσυμβατότητας της πρακτικής μας αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι τα άτομα διαφέρουν στις βιοχημικές και ανοσολογικές αντιδράσεις τους.
Σας παρουσιάζουμε μία συζήτηση βιοχημικής ατομικότητας, και ασφαλείς μεθόδους ανοσολογικών δοκιμών για να σας βοηθήσουν να προσδιορίσετε τα λιγότερο αντιδραστικά υλικά για κάθε ασθενή ξεχωριστά. Όσο περισσότερο ένας ασθενής υποφέρει από αλλεργίες, περιβαλλοντική ευαισθησία ή αυτοάνοσες ασθένειες, τόσο πιο σημαντική γίνεται αυτή η υπηρεσία.
Φθοριο
Τι μπορούμε να πούμε για το φθόριο; Η κεντρική οδοντιατρική επιστήμη έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η επίδραση της φθορίωσης του νερού στα δόντια των παιδιών, που για καιρό πιστεύαμε, δεν υπάρχει. Τα άρθρα είναι παράξενα δεδομένου ότι ξεκινούν με τον ισχυρισμό ότι η φθορίωση του νερού δημόσιας παροχής είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέτρα για τη δημόσια υγεία που επινοήθηκαν ποτέ, και συνεχίζουν λέγοντας ότι δεν λειτουργεί!
Τι μπορούμε να κάνουμε με τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν ότι όχι μόνο οι μη-φθοριωμένες κοινότητες έχουν βιώσει την ίδια μείωση τερηδόνας όσο και οι φθοριωμένες αλλά ότι και η μη φθοριωμένη Ευρώπη το έχει βιώσει επίσης; Κάτι συμβαίνει με τη φθορά των δοντιών στον αναπτυγμένο κόσμο, αλλά δεν είναι το φθόριο. Εν τω μεταξύ, τα στοιχεία για τις βλαβερές συνέπειες του φθορίου αυξάνονται. Κάθε ειλικρινής εκτίμηση των κινδύνων και των οφελών της φθορίωσης του νερού πρέπει να ολοκληρώνεται με το συμπέρασμα ότι πρέπει να σταματήσει.
Παθογονα
Τα παθογόνα μικρόβια και η σύνδεση μεταξύ στοματικών παθογόνων και συστηματικής νόσου έχουν καταλάβει τη φαντασία μας. Μερικές φορές φαίνεται σαν ένα δόντι με το σύστημα των νεύρων του και τα διαρρέοντα ούλα να είναι συσκευές για την έγχυση παθογόνων σε εσωτερικούς χώρους που δεν ανήκουν. Είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε συνήθως για την απολύμανση των μολυσμένων ούλων και νεύρων πραγματικά οι καλύτερες ώστε να απαλλαγούμε από αυτά;
Υπάρχει διαμάχη για μία ακόμη φορά στη συνείδηση του κοινού σχετικά με την ενδοδοντική θεραπεία. Η προέλευση αυτής της διαμάχης αφορά στο ζήτημα του εναπομείναντα πληθυσμού των μικροβίων στους οδοντικούς σωλήνες – εάν ή όχι οι ενδοδοντικές τεχνικές τους απολυμαίνουν επαρκώς ή τους κρατούν απολυμασμένους . Και πώς αυτά τα βακτήρια και μύκητες μετατρέπονται σε αναερόβια και παράγουν εξαιρετικά τοξικά προϊόντα που διαχέονται έξω από το δόντι, μέσα από την οστεϊνη και μέσα στην κυκλοφορία.
Εξαγωγη Δοντιου και Οστεονεκρωση Γναθου
Τι είναι μια “απλή εξαγωγή”; Η εξαγωγή δοντιού οδηγεί πάντα σε επαρκή θεραπεία; Ή υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό; Πρόσφατες εργασίες στον τομέα των Συνδρόμων πόνου του προσώπου και της Νευραλγίας που επιφέρει Οστεονέκρωση έχουν οδηγήσει στη συνειδητοποίηση ότι οι γνάθοι είναι μια συχνή περιοχή της ισχαιμικής οστεονέκρωσης, επίσης γνωστή και ως ασηπτική νέκρωση.
Ως αποτέλεσμα, πολλά σημεία εξαγωγής τα οποία φαίνεται να έχουν επουλωθεί, δεν έχουν στην πραγματικότητα επουλωθεί πλήρως και μπορεί να προκαλέσει πόνο και σε άλλα σημεία του προσώπου, της κεφαλής και άλλων απομακρυσμένων σημείων του σώματος. Ακόμη κι αν τα περισσότερα από αυτά τα μέρη δεν παρουσιάζουν καθόλου συμπτώματα, μια παθολογική εξέταση αποκαλύπτει ένα συνδυασμό νεκρών οστών και σιγά-σιγά αυξάνονται τα αναερόβια παθογόνα με μια ποσότητα εξαιρετικά τοξικών αποβλήτων, όπου διαφορετικά θα σκεφτόμασταν ότι έχει γίνει μια καλή επούλωση.
Η συχνότητα εμφάνισης είναι ανησυχητικά υψηλή. Ερευνητές του τομέα έχουν ενοχοποιήσει αυτούς τους διάφορους παράγοντες, όπως τεχνικές στοματικής χειρουργικής, τόσο ενδογενείς όσο και μικροβιακούς στην παθογένεσή τους. Αυτή είναι μια πρόσφατη νόσος, αν και το φαινόμενο της τερηδόνας των οστών, ήταν γνωστό στις ημέρες του G. V. Black, πάνω από 100 χρόνια πριν.
Διαγνωστικά κριτήρια και μέθοδοι θεραπείας είναι στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης τους, όπως είναι και οι μέθοδοι για την πρόληψη του να γίνουν οι εξαγωγές ρουτίνας οστικές αλλοιώσεις. Αλλά είναι ήδη σαφές ότι αυτό πρόκειται να γίνει ένα μεγάλο ζήτημα στο μέλλον, και, τελικά, μπορεί να μας αναγκάσει να επαναξιολογήσουμε εντελώς την κατανόηση μας όσον αφορά στη σχέση μεταξύ δοντιών και οστών.
Η Οδοντιατρικη του 21ου αιωνα
Στα παλιά χρόνια, όταν τα μόνα υλικά αποκατάστασης ήταν το αμάλγαμα ή το χρυσό, και το μόνο αισθητικό υλικό ήταν η οδοντοστοιχία, το επάγγελμά μας ήταν δύσκολο να εκπληρώσει την αποστολή του και να είναι βιολογικά λεπτομερές ταυτόχρονα. Σήμερα, η οδοντιατρική έχει γίνει καλύτερη, με ένα λιγότερο τοξικό, πιο εξατομικευμένο, και πιο φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο.
Έχουμε πολλές επιλογές στάσης μπροστά μας, που αφορούν στις τεχνικές και τα υλικά. Όταν επιλέγουμε να βάλετε τη βιοσυμβατότητα πρώτη, μπορούμε να προσβλέπουμε στην εξάσκηση αποτελεσματικής οδοντιατρικής, ενώ γνωρίζουμε ότι προσφέρουμε στους ασθενείς μας την πιο ασφαλή εμπειρία για τη γενικότερη υγεία τους.
Πηγή: http://cameronvillagedentist.com/oral-medicine-dental-toxicology-%E2%80%A8an-introduction-biological-dentistry/
main δόντι δόντια οδοντιατρική οδοντίατρος στόμα στοματική υγεία
Last modified: May 26, 2016
