Written by 1:07 pm Ιστορική Αναδρομή, Οδοντιατρικά Παράξενα

Ήταν στ’αλήθεια η στοματική υγιεινή καλή το Μεσαίωνα;

Ήταν στ'αλήθεια η στοματική υγιεινή καλή το Μεσαίωνα;

Οι άνθρωποι που έζησαν κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα θεωρούσαν τα υγιή, λευκά δόντια σημάδι ομορφιάς και έγραφαν ότι η γλυκιά μυρωδιά της αναπνοής αποτελεί ένα πολύ επιθυμητό χαρακτηριστικό.

Ηταν στ’αληθεια η στοματικη υγιεινη καλη το Μεσαίωνα;

Εντούτοις, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι διαθέτουμε εκτεταμένες αποδείξεις ότι οι άνθρωποι τότε ήθελαν να διατηρούν τα δόντια τους καθαρά ενώ μια μεγάλη ποσότητα αποδείξεων αφορά σε οδοντόπαστες, σκόνες και θεραπείες, καθώς και στις στοματικές πλύσεις και τις θεραπείες για την κακοσμία του στόματος.

Σε αντίθεση με την απεικόνιση μεσαιωνικών αγροτών με μαυρισμένα και χαλασμένα δόντια, ο μέσος άνθρωπος του Μεσαίωνα είχε δόντια που ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Αυτό οφείλεται ουσιαστικά σε έναν παράγοντα – τη σπανιότητα της ζάχαρης στη διατροφή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι στο Μεσαίωνα δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά την προμήθεια ζάχαρης και εκείνοι που μπορούσαν, τη χρησιμοποιούσαν με φειδώ – συνήθως σαν καρύκευμα ή συστατικό σε μικρή ποσότητα και σχεδόν ποτέ ως βάση ενός φαγητού.
Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν φυσικά σάκχαρα όπως αυτά στα φρούτα και το μέλι και έτρωγαν ακόμη και αυτό το είδος ζάχαρης με φειδώ. Τηρώντας μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο μέσω των γαλακτοκομικών προϊόντων, των λαχανικών και των δημητριακών, ο μέσος άνθρωπος του Μεσαίωνα έτρωγε με τρόπο που οι σύγχρονοι οδοντίατροι θα πρότειναν στους ασθενείς προκειμένου οι τελευταίοι να διατηρήσουν τα δόντια τους υγιή.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η φθορά στα δόντια ήταν στην πραγματικότητα πολύ λιγότερη στον Μεσαίωνα σε σχέση με τους επόμενους αιώνες, όταν οι μαζικές εισαγωγές ζάχαρης από τις τροπικές πόλεις την κατέστησαν βασικό συστατικό της διατροφής.
Οι έρευνες στα αρχαιολογικά δεδομένα της μεσαιωνικής περιόδου δείχνουν ότι κατά μέσο όρο μόνο το 20% των δοντιών παρουσιάζουν οποιαδήποτε ένδειξη τερηδόνας, σε αντίθεση με το 90% σε μερικούς πρώιμους πληθυσμούς του 20ου αιώνα.
Ένα πιο κοινό οδοντικό ζήτημα για τους ανθρώπους του Μεσαίωνα δεν ήταν η τερηδόνα αλλά η φθορά. Η κατανάλωση σκληρού ψωμιού καθημερινά που ήταν μέρος σχεδόν κάθε γεύματος σήμαινε ότι τα δόντια των μεσαιωνικών ανθρώπων εμφάνιζαν σημαντικές φθορές. Σε κάποιο βαθμό αυτό βοήθησε στην αποφυγή της τερηδόνας, καθώς οι γομφίοι τους είχαν λιγότερες ρωγμές, στις οποίες μπορούσε να συσσωρευτεί πλάκα. Αλλά μακροπρόθεσμα οδήγησε στη διάβρωση της οδοντίνης και την  απώλεια δοντιών.

Η Στοματικη φροντιδα το Μεσαιωνα

Οι μεσαιωνικοί άνθρωποι καθαριζαν τα δόντια τους, τρίβοντάς τα μαζί με τα ούλα τους με ένα τραχύ πανί. Υπάρχουν διάφορες συνταγές για πάστες και σκόνες που τοποθετούνταν στο ύφασμα για να καθαρίσουν και να λευκάνουν τα δόντια και να βοηθήσουν την αναπνοή. Το φασκόμηλο με κρυστάλλους αλατιού ήταν ένα δημοφιλές μείγμα. Ο άνθρακας σε σκόνη από  δενδρολίβανο ήταν ένα άλλο. Χρησιμοποιούταν επίσης μια θρυμματισμένη πάστα πιπεριάς, μέντας και αλατιού και πολλά άλλα. Τα περισσότερα αποτελούνταν από ένα τραχύ και ένα αρωματικό βότανο, και άλλα περιλάμβαναν μια σειρά από μπαχαρικά όπως κανέλα, μοσχοκάρυδο και γαρίφαλο.
Τα διαλύματα για τις στοματικές πλύσεις είχαν ως βάση το κρασί ή το ξύδι, βότανα και μπαχαρικά όπως η μέντα, η μαντζουράνα και η κανέλα. Η μάσηση σπόρων μάραθου, μαϊντανού ή γαρίφαλου ήταν οι συνηθέστερες συστάσεις για την καταπολέμηση της κακοσμίας του στόματος.
Το γεγονός ότι η οδοντιατρική υγιεινή ήταν σχετικά καλή σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες περιόδους ήταν ένα πλεονέκτημα για τους ανθρώπους εκείνη την εποχή, δεδομένου ότι η οδοντιατρική περίθαλψη τότε ήταν πολύ κακή.
Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/entry/dental-hygiene-was-actual_b_7590896.html
 

(Visited 191 times, 1 visits today)

Last modified: August 22, 2017

Close