Η ιστορία του κόσμου έχει να επιδείξει δυστυχώς πολλά παραδείγματα επιστημονικών ερευνών και πειραμάτων σε ανθρώπους. Όσο πίσω πάμε στην ιστορία τόσο περισσότερο θα ανακαλύψουμε την επιστημονική φρίκη που επικρατούσε. Όλα γίνονταν βέβαια στο όνομα τη ς επιστήμης αλλά οι διαδικασίες μόνο επιστημονικές δεν ήταν.
Η πρώτη προσπάθεια για να παρθούν κάποια μέτρα ενάντια αυτού του φαινομένου ήταν το 1949 την ιστορική δίκη της Νυρεμβέργης. Τότε δικάστηκαν γιατροί των ναζιστικών στρατευμάτων και συντάχθηκε ένας διεθνής Κώδικας νομικού πλαισίου για την επιστημονική έρευνα σε ανθρώπους. Ο Κώδικας της Νυρεμβέργης περιέχει 10 άρθρα.
Ενδεικτικά:
1. Η εθελουσία συναίνεση του ανθρωπίνου υποκειμένου του πειράματος είναι απολύτως απαραίτητη.
2. Το πείραμα θα πρέπει να έχει σκοπό την απόδοση ενός καρποφόρου αποτελέσματος για το καλό του κοινωνικού συνόλου, αποτέλεσμα που δεν θα μπορεί να επιτευχθεί με άλλες μεθόδους ή μέσα έρευνας, και δεν θα είναι τυχαίο ή θα στερείται χρησιμότητας στη φύση.
3. Το πείραμα θα πρέπει να είναι σχεδιασμένο κατά τέτοιον τρόπο και να βασίζεται στα αποτελέσματα των αντιστοίχων πειραμάτων σε ζώα καθώς και στην υπάρχουσα γνώση της φυσικής ιστορίας της νόσου ή του υπό μελέτην προβλήματος έτσι ώστε τα προβλεπόμενα αποτελέσματα να δικαιολογούν τη διεξαγωγή του.
Δείτε ολόκληρο τον Κώδικα της Νυρεμβέργης εδώ.
Με τα χρόνια όμως φάνηκε ότι αυτός ο Κώδικας παρουσίαζε κάποια κενά. Επίσης το ζήτημα της δεοντολογίας στην ιατρική άρχισε να γίνεται όλο και πιο σημαντικό. Γι’ αυτό το 1694 η Παγκόσμια Ενωση Ιατρών (WMA) ψήφισε στη 18η σύνοδό της τη Διακήρυξη του Ελσίνκι (η οποία έκτοτε αναθεωρήθηκε τρεις φορές σε μεταγενέστερες συνόδους, το 1975, το 1983 και το 1989). Η βασική διαφορά της από τον Κώδικα της Νυρεμβέργης είναι η διάκριση μεταξύ θεραπευτικής και μη θεραπευτικής έρευνας.
Ενδεικτικά:
1. Στην αποκλειστικά επιστημονική εφαρμογή της ιατρικής έρευνας που διεξάγεται σε ένα ανθρώπινο ον, είναι καθήκον του ιατρού να παραμείνει προστάτης της ζωής και της υγείας του ατόμου εκείνου στο οποίο διεξάγεται η βιοϊατρική έρευνα.
2. Τα υποκείμενα θα πρέπει να είναι εθελοντές είτε υγιή άτομα είτε ασθενείς των οποίων η ασθένεια δεν σχετίζεται με το αντικείμενο της πειραματικής έρευνας.
3. Ο ερευνητής ή η ερευνητική ομάδα θα πρέπει να διακόψουν την έρευνα αν, κατά την κρίση του/της, η συνέχισή της θα μπορούσε να αποδειχθεί επιβλαβής για το υποκείμενο.
Διαβάστε την Διακήρυξη του Ελσίνκι εδώ.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
left άνθρωποι επιστημονική έρευνα
Last modified: February 20, 2015
