Η οδοντιατρική περίθαλψη είναι τουλάχιστον 9000 ετών! Ανασκαφές και αρχαιολογικά ευρήματα αποκαλύπτουν την ανάγκη των ανθρώπων για ανακούφιση από τον πόνο ή ακόμα και αισθητική των δοντιών.
1) Ανασκαφές στην περιοχή του Πακιστάν της ομάδας του Ιταλού καθηγητή Macchiarelli του Πανεπιστημίου Poitiers της Γαλλίας, έφεραν στο φως δείγματα της τεχνικής των αρχαίων οδοντιάτρων και των πρώτων προσπαθειών αντιμετώπισης παθήσεων των δοντιών, ήδη από το 7000π.Χ.
Σε αντίθεση με τα ευρύματα της Ν. Αμερικής όπου όπως φαίνεται οι Ίνκας και οι Μάγια (3000-5000 πΧ) προέβαιναν σε επεμβάσεις των κοπτήρων και των κυνοδόντων τους (τρύπημα, τρόχισμα) για αισθητικούς λόγους και για λόγους επίδειξης της ιεραρχίας τους στην κοινωνία, το κίνητρο για τις Οδοντιατρικές επεμβάσεις στο Πακιστάν ήταν μάλλον ο πόνος του ασθενούς. Κατά την εξέταση σκελετών στις ανασκαφές του Μεργκάρ στο Πακιστάν, οι επιστήμονες ανακάλυψαν εννέα ανθρώπινες οδοντοστοιχίες με οπές βάθους έως και 3,5 χιλιοστών στους προγομφίους και γομφίους, οι οποίες είχαν ίχνη βιτουμίου που πιθανόν να χρησιμοποιούνταν ως υλικό πλήρωσής τους. Κάτι που παραπέμπει σε ιατρική πράξη και όχι αισθητική.
2) Ένα άλλο εύρημα 6500 ετών είναι ένα δόντι που βρέθηκε στην κάτω γνάθο ανθρώπου που βρέθηκε σε μια σπηλιά στην Ιταλία, το οποίο είχε σφράγισμα από κερί μέλισσας. Η γνάθος αυτή, που άνηκε σε έναν άνδρα 24-30 ετών, περιελάμβανε ένα αριστερό κυνόδοντα που είχε ένα ράγισμα πάνω στην αδαμαντίνη. Η μεγάλη φθορά στο δόντι πιθανόν οφείλεται σε δραστηριότητες άλλες εκτός του φαγητού, είπαν οι ερευνητές. Αναφέρουν επίσης ότι το σφράγισμα με κερί μέλισσας έγινε στον άνθρωπο αυτόν λίγο πριν ή μετά τον θάνατό του.
«Ήταν πολύ δύσκολο για κάποιον να αναγνωρίσει την οδοντιατρική δουλεία με γυμνό μάτι η απλά εργαλεία,» είπε ο Claudio Tuniz στο LiveScience, ένας πυρηνικός ανθρωπολόγος στο Διεθνές Κέντρο Abdus Salam της Θεωρητικής Φυσικής στην Ιταλία. Το κάτω σαγόνι είχε μείνει στο διεθνές κέντρο «για 101 χρόνια χωρίς ποτέ κάποιος να παρατηρήσει κάτι παράξενο με τον κυνόδοντα,» είπε ο Tuniz.
«Προς το παρόν δεν έχουμε ιδέα αν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση ή παρόμοιες επεμβάσεις ήταν απλωμένες στην Νεολιθική Ευρώπη» είπε ο ερευνητής Federico Bernardini, ένας αρχαιολόγος στο διεθνές κέντρο, σε μια ανακοίνωση του.
3) Ένα ακόμα εύρημα χαρακτηρίζεται ως το χειρότερο περιστατικό στην ιστορία της οδοντιατρικής, το οποίο εντόπισαν κατά τη διάρκεια αξονικής τομογραφίας σε μια αιγυπτιακή μούμια Καναδοί επιστήμονες.
Πρόκειται για έναν άνδρα, ηλικίας 20 με 30 ετών, που έζησε πριν 2.100 χρόνια όταν στην Αίγυπτος κυβερνούσε δυναστεία Ελλήνων βασιλιάδων. Ο εν λόγο άντρας φαίνεται πως πέθανε από προχωρημένη μόλυνση της στοματικής κοιλότητας. τα δόντια του ήταν σε απελπιστική κατάσταση από την τερηδόνα, αποστήματα και άλλα οδοντικά προβλήματα.
Ο οδοντίατρος της εποχής εκείνης φαίνεται να χρησιμοποίησε ένα κομμάτι λινό ύφασμα, το οποίο προηγουμένως ίσως είχε βουτήξει σε χυμό από σύκο ή έλαια από κέδρο δημιουργώντας ένα σφράγισμα. Ο άντρας όμως πέθανε λ’ιγες εβδομάδες αργότερα.
Η οδοντιατρική ήταν αρκετά διαδεδομένη εκείνη την εποχή στην Αίγυπτο. Μάλιστα από τα στοιχεία που διασώθηκαν προκύπτει ότι εξασκούνταν από την εποχή που χτίζονταν οι Πυραμίδες της Γκίζας. –
Σύντομο Αρχαίο Οδοντιατρικό χρονικό από 5000 πΧ-200 μΧ:
5000 πΧ: Οι Σουμέριοι αναφέρουν στα κείμενά τους τα “σκουλίκια των δοντιών” ως υπεύθυνα για αυτό που εμείς σήμερα αποκαλούμε “τερηδόνα”.
2600 πΧ: Ο Θάνατος του Hesy-Re στην Αρχαία Αίγυπτο με την επιγραφή στον τάφο του “ο μεγαλύτερος όσων ασχολούνται με δόντια και ιατρική”. Είναι η πρώτη αναφορά σε άτομο που ασκούσε οδοντιατρική πράξη.
1700-1550 πΧ: Ο Αιγυπτιακός πάπυρος Ebers Papyrus αναφέρει ασθένειες των δοντιών και φάρμακα για την αντιμετώπιση του πόνου.
500-300 πΧ: Ο Ιπποκράτης και ο Αριστοτέλης γράφουν για την Οδοντιατρική, αναφέροντας τη σειρά εμφάνισης των νεογιλών δοντιών, την αντιμετώπιση της τερηδόνας και της ουλίτιδας, την εξαγωγή δοντιών και την χρήση συρμάτων για την σταθεροποίηση “χαλαρών” δοντιών και καταγμάτων της γνάθου.
100 πΧ: Ο Ρωμαίος ιατρικός συγγραφέας γράφει στην Ιατρική Επιτομή του σχετικά με την σημαντικότητα της στοματικής υγειινής, την σταθεροποίηση, τον πονόδοντο και τα “χαλαρά” δόντια.
166-201 μΧ: Οι Ετρούσκοι εισάγουν τα “χρυσά” δόντια και της γέφυρες στην Προσθετική Οδοντιατρική.
Πηγές: maidonis.gr , archaiologia.gr , terrapapers.com
αρχαιολογικά ευρήματα οδοντιατρικά
Last modified: January 18, 2015
