Ο Pierre Fauchard ήταν Γάλλος γιατρός και έζησε από το 1678 έως το 1761. Είναι ευρύτερα γνωστός λόγω του βιβλίου που έγραψε το οποίο και περιγράφει πλήρως την επιστήμη της Οδοντιατρικής, το Le Chirurgien Dentiste (“The Surgeon Dentist”), το οποίο εκδόθηκε το 1728. Το βιβλίο περιγράφει τη βασική στοματική ανατομία και λειτουργία, σημάδια και συμπτώματα στοματικών παθήσεων, μεθόδους απομάκρυνσης τερηδόνας και αποκατάστασης δοντιών, περιοδοντικά και ορθοδοντικά προβλήματα, αντικατάσταση χαμένου δοντιού καθώς και εμφυτεύματα.
Πορτραίτο του βιβλίου του Pierre Fauchard – 1728
Ο Pierre Fauchard επηρεάστηκε από τον χειρουργό Major Poteleret, καθώς τον ενέπνευσε να διαβάσει και να μελετήσει τα οδοντικά και στοματικά συμπτώματα. Αφορμή στάθηκε η παρατήρησή του Fauchard, σε ηλικία μόλις 15 ετών, ότι πολλοί ναυτικοί επέστρεφαν με προβλήματα στο στόμα και συγκεκριμένα σκορβούτο. Ο Fauchard είχε ήδη καταταγεί στο Ναυτικό τότε.
Μετά το Ναυτικό εγκαταστάθηκε στην Γαλλική πόλη Ανζέ όπου και εξάσκησε το επάγγελμα του ιατρού στο Πανεπιστήμιο της πόλης. Σε αυτήν την πόλη ήταν που ο Fauchard ξεκίνησε την επαναστατική ιατρική όπως την ξέρουμε σήμερα αλλά και ο πρωτοπόρος της στοματικής και γναθοπροσωπικής χειρουργικής. Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του “χειρούργο οδοντίατρο”, όρος που, σε μια εποχή που αντί για θεραπεία έκαναν εξαγωγές, δεν υπήρχε.
Ο Fauchard χρειάστηκε να “δανειστεί” εργαλεία ή ιδέες για εργαλεία από τους ωρολογοποιούς, τους τεχνίτες κοσμημάτων ή ακόμη και από μπαρμπέρηδες, ώστε να καταφέρει να κάνει τη δουλειά του.
“Μυτοτσίμπιδο” που Fauchard χρησιμοποιούσε στην Προσθετική
Ο Fauchard εισήγαγε τα σφραγίσματα ως θεραπεία για τα χαλασμένα δόντια. Υποστήριξε επίσης ότι τα οξέα που παράγονται από τα σάκχαρα είναι υπεύθυνα για την τερηδόνα. Υπήρξε πρωτοπόρος στην Προσθετική καθώς ανακάλυψε πολλές μεθόδους αντικατάστασης των χαμένων δοντιών, όπως υποκατάστατα δοντιών φτιαγμένα από ελεφαντόδοντο ή κόκκαλο και τα οποία θα παρέμεναν στην θέση τους στα ούλα αν “δεθούν” στο εναπομείναν σταθερό κομμάτι δοντιού βιδώνοντάς το και ράβοντάς το με κηροκλωστή ή χρυσό σύρμα. Επίσης εισήγαγε και τα σιδεράκια τα οποία ήταν φτιαγμένα από χρυσό και δένονταν με μεταξένιες κλωστές για να σφίξουν.
Από το 1716 μέχρι το 1718 απέκτησε μεγάλη αναγνωρισιμότητα από τους συναδέλφους ιατρούς και χειρούργους, με του οποίους επικοινωνούσε συχνά γα να μοιραστεί τις σκέψεις, τις ιδέες και τις ανακαλύψεις του. Το 1718 μετακομίζει στο Παρίσι, οπότε και αντιλαμβάνεται την έλλειψη βιβλίων για την οδοντιατρική και έτσι αποφάσισε να…γεμίζει αυτό το κενό με το να γράψει αυτός ένα τέτοιο βιβλίο.
Ο Fauchard μάζεψε και διάβασε οτιδήποτε αναφερόταν στην οδοντιατρική, μίλησε με όσους περισσότερους οδοντιάτρους μπόρεσε και συμβουλεύτηκε τις σημειώσεις που κρατούσε όλα τα χρόνια της πρακτικής του. Τελικά το 1723 και σε ηλικία 45 ετών είχε γράψει τις πρώτες 600 σελίδες του χειρογράφου του. Ο Fauchard συνέχισε την έρευνα και μετά από 5 χρόνια έφτασε τις 783 σελίδες οπότε και εκδόθηκε το 1728 σε δύο τόμους. Το βιβλίο του έγινε ευχάριστα αποδεκτό από την Ευρωπαϊκή ιατρική κοινότητα.
Τέλος ο Fauchard πολέμησε σθεναρά τους τότε “τσαρλατάνους” που έκαναν τους οδοντιάτρους στους δρόμους. Ο Fauchard πέθανε σε ηλικία 83 ετών στο Παρίσι.
Διάγραμμα του Fauchard, αρχές του 18ου αιώνα, για την αποκατάσταση δοντιών
Πηγή
Pierre Fauchard σύγχρονη οδοντιατρική
Last modified: April 30, 2015
